-
1 poddać miasto
поддать городOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > poddać miasto
-
2 poddać
глаг.• подвергнуть• поддать• подчинить• подчинять• покорять• предлагать• представить• представлять* * *podda|ć\poddaćny сов. 1. сдать;\poddać miasto сдать город;
2. подчинить, отдать (под чью-л. власть, в чъё-л. распоряжение etc.);3. подвергнуть;\poddać krytyce подвергнуть критике;
\poddać operacji kogoś сделать операцию кому-л.;4. подать, подсказать; 5. помочь поднять; \poddać worek na plecy взвалить мешок на спину (кому-л.); ● \poddać pod głosowanie, pod dyskusję поставить на голосование, на обсуждение+2. podporządkować 4. podsunąć, naprowadzić 5. zadać
* * *poddany сов.1) сдатьpoddać miasto — сдать го́род
2) подчини́ть, отда́ть (под чью-л. власть, в чьё-л. распоряжение и т. п.)3) подве́ргнутьpoddać krytyce — подве́ргнуть кри́тике
poddać operacji kogoś — сде́лать опера́цию кому́-л.
4) пода́ть, подсказа́ть5) помо́чь подня́тьpoddać worek na plecy — взвали́ть мешо́к на́ спину (кому́-л.)
•- pod dyskusjęSyn:
См. также в других словарях:
poddać — dk I, poddaćdam, poddaćdasz, poddaćdadzą, poddaćdaj, poddaćdał, poddaćdany poddawać ndk IX, poddaćdaję, poddaćdajesz, poddaćwaj, poddaćwał, poddaćwany 1. «uznać za zwyciężonego w walce, oddać kogoś (np. ludność) albo coś (np. kraj) pod czyjeś… … Słownik języka polskiego
poddawać się – poddać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rezygnować z dalszej walki w obliczu przegranej, zdając się na łaskę wroga, przeciwnika; kapitulować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miasto poddało się wrogowi. Zawodnik poddał się. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
musieć — ndk VIIa, muszę, musiećsisz, musiećsiał, musiećsieli 1. «podlegać jakiejś konieczności, nie mieć wyboru, nie móc inaczej postąpić» Musi jechać do domu. Zostanę, jeśli będę musiał. Musi już wracać, bo kończy się urlop. Z braku broni miasto musiało … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
znieść — dk XI, zniosę, zniesiesz, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony, zniósłszy znosić ndk VIa, znoszę, znieśćsisz, znoś, znieśćsił, znoszony 1. «zdjąwszy przenieść gdzieś; zestawić, zsadzić» Znieść dziecko ze schodów. Znieść rzeczy ze strychu.… … Słownik języka polskiego
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
